Voor alle vragen over drank,
drugs, pillen, gamen en gokken

Een interview met Caroline over haar voldoening als Druglijn-vrijwilliger

“Wat zijn de risico’s van cannabis?”

“Mijn zoon van vijftien jaar experimenteert met drugs. Wat kan ik doen?”

“Mijn mama heeft al twintig jaar een drankprobleem. Ik hou het niet meer vol thuis. Waar kan ik terecht voor hulp?”

Het zijn slechts een paar van de duizenden vragen die De Druglijn jaarlijks beantwoordt. Daarvoor kunnen we rekenen op de inzet van een ploeg gedreven vrijwilligers. Eén van hen is Caroline*. Nadat ze een tijdlang de zorg voor de kinderen op zich nam, wou ze opnieuw aan de slag.

Hoe ben je gestart als vrijwilliger?
Caroline: “Ik had geluk, want ik kon meteen met een opleiding starten. Als vrijwilliger heb je geen specifieke voorkennis nodig. Je moet uiteraard nogal wat kennis vergaren, maar belangrijker is dat je de juiste houding kan aannemen tegenover de mensen die ons contacteren. Je wordt ook continu ondersteund door ervaren medewerkers.”

Sommigen zouden het een deprimerende gedachten vinden om al die problemen te moeten aanhoren. Knaagt dat niet aan je motivatie?
Caroline: “Die opmerking krijg ik wel vaker en het hoort ongetwijfeld nu eenmaal bij een hulplijn. Drugs zijn wat ze zijn, maar de mensen die ons contacteren zijn allemaal uniek. Daaruit kan je veel kracht putten. Het is ook belangrijk om als vrijwilliger realistisch te blijven in wat je aan de lijn kan bereiken. Je merkt dat je iemand vooral van mens tot mens kan helpen eerder dan door jezelf als expert op te stellen.

Je houding is dus heel belangrijk?
Caroline: We waken er hard over dat wie ons belt of mailt nooit beoordeeld of veroordeeld wordt omwille van zijn of haar drank- of druggebruik. Ook al verlopen de contacten anoniem, elk bedankje, elke bevestiging dat je iemand een stap verder hebt geholpen, ervaar je als vrijwilliger als een opsteker van formaat.”

Drugs zijn voor veel mensen ‘ver van hun bed’. Denk je niet dat sommige mensen aarzelen om vrijwilliger te worden omdat het een te moeilijk thema is?
Caroline: “Dat kan ik me voorstellen, maar naar mijn aanvoelen is het onterecht. De opleiding begint echt vanaf nul. Ook nadien word je omkaderd door het team van betaalde krachten. Je bent als vrijwilliger overigens nooit alleen aanwezig bij de lijn; je weet dus dat je steeds op iemand kan terugvallen. Persoonlijk vond ik het net een uitdaging om rond het thema iets te gaan doen. Het is een unieke kans om bij te leren. En met jonge kinderen in huis vind ik drank- en drugproblemen zó belangrijk. Als ik een moeder aan de lijn heb en erin slaag om haar wat verder te helpen, krijg ik echt het gevoel dat ik mijn steentje bijdraag.”

* Om anonimiteitsredenen is Caroline een pseudoniem.