Mijn maten zeiden altijd dat cannabis niet verslavend is. Zelf was ik daar ook helemaal van overtuigd. Ik stop wanneer ik wil, dacht ik. Mooi niet: cannabis is veel verslavender dan ik dacht.
Mijn eerste joint? Toen was ik een jaar of vijftien. Zo af en toe, met een paar maten uit de buurt. Toen we met een paar op kot gingen, zijn we meer gaan blowen. Wel alleen 's avonds, overdag ging ik gewoon naar de les. Tijdens de examens blowde ik ook niet.
Maar het voorbije jaar is er veel veranderd. Ik moet een eindwerk maken en er is mijn stage. Kortom, veel stress aan mijn hoofd. Ik merk dat ik veel meer ben gaan blowen, het hielp om te relaxen en in te slapen. Maar ik kon ik me overdag ook minder goed concentreren. Het kon me ook allemaal niet zo veel meer schelen. Leefde bijna van joint naar joint. Ik moet eigenlijk wel toegeven dat het serieus de verkeerde kant op is gegaan. Ik bedoel, stel dat ik buis op mijn stage door mijn wietgebruik. Mijn ouders zouden me nooit een tweede kans geven. En dan mijn nieuwe vriendin, die is tegen drugs.
Dus heb ik laatst geprobeerd om te stoppen. Dat viel zwaar tegen. Uren wakker liggen, hoofdpijn, zweten als een rund. En dan dat rothumeur. Oké, misschien wou ik te snel gaan en was ik niet goed voorbereid. Maar ik ben vooral enorm geschrokken dat het zo moeilijk is om te stoppen. Die goesting in wiet, dat heb ik enorm onderschat. Na een paar dagen heb ik opnieuw een joint opgestoken.
Mijn maten zeiden altijd dat cannabis niet verslavend is. Zelf was ik daar ook helemaal van overtuigd. Ik stop wanneer ik wil, dacht ik. Mooi niet: cannabis is veel verslavender dan ik dacht. Ik heb dat enorm onderschat. Pff, ik wil mijn studies echt niet verknallen. Maar hoe pak ik die cannabis nu best aan?"
'Björn' is een schuilnaam en de afbeelding bij dit verhaal is fictief.
De Druglijn garandeert anonimiteit. Verhalen of uitspraken worden nooit online geplaatst zonder voorafgaandelijke toestemming van de betrokkene.
Hier vind je advies en tips voor meer controle over je gebruik.